Nieuws

"Wij vangen de kinderen van oude buurtgenoten op (netwerkpleegzorg). Het was op dat moment geen plan om pleegzorg te gaan doen en al helemaal niet binnen ons netwerk. Maar er was hoge nood. De vader van de kinderen zat in de gevangenis en hun moeder zat er compleet doorheen. De vier kinderen zouden verspreid worden over pleeggezinnen als wij ze niet als familie zouden opvangen. Daar hoefden mijn man en ik niet over na te denken."

"Toen ik de veiligheid voor mijn zoon niet meer kon garanderen, heb ik hem naar vrienden gebracht om allemaal even tot rust te kunnen komen. Eenmaal daar bleek hij niet meer naar huis te kunnen. Dat was verschrikkelijk. Ik kom zelf uit een heel hechte familie. Dit is het laatste wat ik voor mijn zoon wilde. Maar nu, jaren later, heb ik vrede met de situatie."

In de ochtend heeft Flip (76 jaar) wel tijd om terug te kijken op zijn pleegzorgcarrière, maar vanmiddag wil hij op bezoek bij de 94-jarige oma van zijn pleegdochter. Flip: “Ik heb al 40 jaar lang goed contact met haar. Ze zei altijd: ‘We zijn zo blij dat onze kleindochter bij jullie terecht is gekomen!’ Zelfs onze biologische kinderen zagen haar en haar man als hun opa en oma.” Verbinding maken met de medemens is typerend voor Flip. Tijd om in een gesprek met hem te ontdekken wat we van Flip kunnen leren.