"Het is voor iedereen goed dat hij zijn eigen plek heeft. We hebben nog drie andere pleegkinderen met totaal andere behoeftes. In ons huis is het vaak lawaaiig. Dat trekt hij niet goed.
Hij ruimt niks op. Dat trekken wij niet goed.
Zo zijn er nog veel meer redenen, maar over dat laatste punt wil ik graag iets delen. 

Vroeger ben ik opgevoed met normen en waarden van de buren. Dat wil zeggen: zodra wij als kinderen te hard schreeuwden, ruzie maakten of onze fiets neergooiden, dan werd daar iets over gezegd. Vanwege de buren.
Gelukkig ben ik daar anders in, nu ik zelf (pleeg)ouder ben. Maar dat ging niet vanzelf. 

Toen ik een tijd geleden bij een coach zat, werd me gevraagd wat ik belangrijker vond: mijn pleegzoon leren hoe hij een huis moest bijhouden of een (veilig) contact met mij. Daar hoefde ik niet over na te denken: dat laatste!
En zo komt het dat we tot de conclusie kwamen dat ik NIETS over zijn huisje zou zeggen. Omdat hij er zelf last van moet krijgen. Hij moet het niet opruimen omdat ik het wil. 

Een aantal maanden verder is er niets gebeurd. Of nou ja, er is wat vaat, vuile was en verpakkingsmateriaal bíj gekomen.
Ik was ten einde raad. "Laat het," zei de coach. Anders is al dat verdragen misschien voor niks geweest. Dus ik zat op mijn handen en beet op mijn lip. “Veilig contact voorop, de relatie goed houden is mijn focus…” werd mijn mantra. 

En ze kreeg gelijk! Dit weekend vroeg hij om hulp!! Iets dat hem door schade en schande is afgeleerd (hij kreeg zelden wat hij nodig had). 
Dit weekend was hij tot de conclusie gekomen dat hij het niet voor elkaar krijgt en dat ik misschien kan helpen. Yes!"

Wat heb jij geleerd van het pleegouderschap? Laat het weten in de reacties hieronder of in een mailtje naar info@denvp.nl!