Nieuws

“Uhm, nog even over die nieuwe jas van je. Die moest gewassen worden, toch? Waar ligt die?” Puberlief blijft onverstoorbaar naar het schermpje van zijn telefoon staren. “Hey swa!” Ik grijns inwendig om de vergelijking met een buitenlandse toerist die jou beter verstaat als je hem in zijn eigen taal aanspreekt. “Het is tijd om je jacka te wassen!” Met mijn zeer bescheiden kennis der Nederlandse straattaal heb ik al zijn aandacht weten te vangen. Hij fronst zijn wenkbrauwen en denkt na. “Nee,” reageert hij verschrikt, “die ligt nog bij de skatebaan!”

Aan een doodlopend weggetje tussen de weilanden in Olst ligt de Worteltuin van Fenna Janssens. Het is een ontmoetingsplek voor kinderen en hun ouder(s) die elkaar niet kunnen zien in hun eigen huiselijke omgeving. Bijvoorbeeld omdat het kind in een pleeggezin woont of omdat de ouders gescheiden zijn. Hier kunnen kinderen weer in contact komen met hun wortels, waarbij herstel kan plaatsvinden.

Vroeger, heel lang geleden toen ik nog heel klein was, had ik er ook één. Onze kinderen hadden er ook allemaal één of twee. Jullie vast ook wel.