"Op dit moment ruikt het hele huis naar de appeltaart die in de oven staat. Aan het plafond hangen slingers en ballonnen. De cadeautjes liggen ingepakt op tafel. Ze is al dagen vol van haar aanstaande verjaardag: Wie zullen er langskomen? Kunnen alle vriendinnen? Krijg ik ‘skin care’ en geld? Heel gewone verjaardags-spanningen voor een heel gewone puber. Tot ze vanmiddag toch opeens vroeg naar jou: “Mama, zal mijn andere mama mij een berichtje sturen?” 

Negen jaar heeft ze jou al niet meer gezien. Jouw leven is te ingewikkeld voor jou. Het lukt je zelfs niet om de kinderen te bezoeken die voor jou het belangrijkste zijn. Het lukt je niet om een berichtje te sturen naar de kinderen voor wie jij het belangrijkste bent. Afgelopen jaren kwam er sporadisch een berichtje terug als ik jou wel iets stuurde. Vaak pas een paar dagen later. Zij dacht er niet over na, haar verjaardag stond voorop. Maar nu wordt ze 13. Nu is ze boos. Want zij wil, net als haar vriendinnen, op haar verjaardag horen hoe haar geboorte is geweest. Zij wil op die dag babyfoto’s van zichzelf zien; horen hoe blij iedereen was met haar en zien hoe ze toch steeds meer op haar moeder lijkt. Maar bovenal wil zij op haar 13^e verjaardag horen dat haar moeder aan haar denkt.  

Morgen is jouw dochter jarig. Dit nieuwe jaar zal ik weer doen wat je mij jaren geleden vroeg te doen. Zoals ik dat al tien jaar elke dag doe. Ik zal van haar houden, namens mijzelf én namens jou. En, morgen zal ik er een geweldige verjaardag van maken!” 

Herkenbaar? Laat het weten in de reacties of stuur een mailtje naar info@denvp.nl.