Berichten per auteur

Communicatie: communicatie is een activiteit waarbij levende wezens gegevens uitwisselen door op elkaars signalen te reageren.

Nou... genoeg levende wezens in ons huis. Acht wel te verstaan. En onze pleeghond natuurlijk, maar dat is een heel ander verhaal. Communiceren is iets waar we niet om heen kunnen als mens. Als ik naar ons gezin kijk gaat er nog weleens wat mis in de communicatie. Is er voor sommigen “ineens” een verjaardag, gaan wij “ineens” een weekendje weg of staat er “ineens” een tandarts bezoek gepland. 

Zeven weken geleden begon onze eerste echte pleegzorgervaring. In de zomer hadden wij al een vakantieplaatsing gehad, maar nu was het voor ‘het echie’. Je wacht op het telefoontje en dan ineens op een donderdagmiddag, was het zover! Met bonzend hart pakte ik die donderdag de telefoon op. We kregen de vraag of wij voor een koppelplaatsing wilden gaan. Het ging om een tweeling van twee jaar, en er was haast bij geboden want hun moeder was hoogzwanger van haar derde kindje. Ons gezin kreeg een weekend bedenktijd. Dan begint het nadenken! Mijn man en dochter zeiden gelijk “ja”, mijn zoon en ik hadden nog twijfels. Maar eigenlijk waren we er na 24 uur wel uit: we gaan ervoor! Wij wilden deze tweeling een fijn plekje geven in ons gezin.

Heb je weleens een schaapsherder gezien? Dan zie je zo’n herdershond voor de kudde uitlopen en de schapen volgen de herder als makke lammetjes. Vaak heb ik dat gevoel hier in ons huis ook. Dat ik voor de kudde uitloop, alles soepel gaat en iedereen volgt. Af en toe blaat er eens eentje, maar ze blijven volgen. En soms loop ik achter de kudde en waarschuw ik als er één een beetje afdwaalt. Vervolgens gaat dat lammetje dan weer keurig terug in de kudde.

Okay. Ik ben op tijd en zit er deze ochtend lekker in. Alles op schema. Er draait al een was, de woonkamer is opgeruimd en alle schoolgaande kinderen zijn naar school. Nu ga ik mezelf klaar maken voor de omgang van ons driejarige pleegkindje Fay en haar vader. Dat vind ik altijd één van de spannendste omgangen omdat haar vader nogal wiebelend is in zijn emotie en niet altijd nuchter ten tonele verschijnt. Noodzaak dus om op tijd te komen, anders is het hek meteen al van de dam.

Je hebt het moeilijk. Ik zie het, ik voel het, ik merk het aan alles. Je huilt om alles, je wordt sneller boos en je vecht voor je plekje. De mensen om je heen reageren er “volwassen” op, maar wel tot op zekere hoogte, want dan zijn ze je “gepiep” ook wel zat. De kinderen zijn er al sneller klaar mee en na een poosje staat alles om je heen recht tegenover je.

De Week van de Pleegzorg komt er weer aan. En wat gaan we zeggen, lieve mensen? Om mij heen zie ik de een na de andere pleegouder afhaken, opgeven, het niet meer aan kunnen en het niet meer volhouden. Dus, wat gaan we zeggen? Ik weet uit ervaring dat in deze week mensen mij gaan benaderen met de volgende woorden:

Broertjes en zusjes bij elkaar plaatsen als het thuis niet meer gaat. Het lijkt het meest logische streven van de hulpverlening, als je meerdere kinderen uit huis moet plaatsen. Uit de praktijk weten wij helaas dat dat niet gebeurt. Wij hebben twee keer een uithuisplaatsing gehad waarbij meerdere kinderen betrokken waren. Omdat wij een crisispleeggezin zijn is niet alle informatie in het begin al bekend, helaas. Dus toen pleegkindje Kay kwam, wisten wij niet dat er nog meer broertjes en zusjes betrokken waren. Daar kwamen we pas na een aantal weken achter, toen ze allemaal al in een ander pleeggezin zaten.

“Zijn er nog bijzonderheden die wij moeten weten over uw pleegkindje Faya?” De telefonische intake voor het kinderdagverblijf vindt plaats. Bijzonderheden? Ja, ze is heel bijzonder en ze woont niet voor niets bij ons, maar wat is wijsheid. Wat zeg je wel en wat zeg je niet. Ik besluit om dit meisje een eerlijke start te geven en zo min mogelijk informatie door te spelen die er niet toe doet. Wel noem ik even dat ze nogal gauw kwijt is. De vrouw aan de telefoon noemt het ondernemend. Ik noem het gewoon kwijt. Kwijt om vervolgens omgeroepen te worden over de camping, kwijt om vervolgens vast te zitten in een winkelwagentje. Gewoon kwijt! 

Het wordt weer eerder donker en de feestdagen staan voor de deur. Nou, het duurt nog wel even, die feestdagen, maar ik hou er van. Is mijn kerstboom normaal gesproken vrij hysterisch met gekleurde (en als mijn man weg is) knipperende lichtjes, dit jaar ben ik lichtelijk gedwongen tot de aanschaf van een boom inclusief neutrale lampjes (nog in onderhandeling met de rest over de kleur kerstballen).