Berichten per auteur

Ik schrijf hier nu al een aantal artikelen voor jullie en ik heb mijzelf helemaal nog niet aan jullie voorgesteld…. oeps! Bij deze alsnog.

Mijn naam is Sandra. Ik ben gelukkig getrouwd met Dorus en (pleeg)moeder van vijf kinderen. Eerst kwamen onze twee pleegkinderen David en Michelle bij ons wonen. Zij hadden ‘rugzakjes’. Niet lang na dat David en Michelle bij ons kwamen werd de tweeling Roy en Gijs geboren. Sep kwam daar snel achteraan en zo werden wij in drie jaar tijd ouders van vijf kinderen. Voor ons was en is het (pleeg)ouderschap een prachtige en liefdevolle taak waar ik elke dag weer van leer en groe

Videobellen. Ik denk dat de meesten van ons hier vrij onbekend mee waren voor de coronacrisis. In mijn omgeving in ieder geval wel. Zo gebeurde het dat we tijdens het videobellen met familie en vrienden regelmatig alleen wenkbrauwen zagen. Of zij zagen bij ons alleen een voorhoofd. Maar na al die weken zit er een stijgende lijn in, en gaat het videobellen ons steeds beter af.

Onlangs is besloten dat basisschoolkinderen vanaf 11 mei weer naar school mogen. Wel in aangepaste vorm. Voor ons betekent dat dat ze vier keer in de komende twee weken naar school gaan. Gelukkig wel op dezelfde dag! Met wat gemengde gevoelens zet ik de avond ervoor de wekker. Het was toch ook wel lekker “rustig aan” doen in de ochtend. Niks moeten en leuke dingen doen. Mijn pleegdochter Demi staat ’s ochtends als eerste bij mijn bed. Haar outfit zie ik pas als ik goed wakker word. Ze heeft haar ‘chill kleren’ aan. Ze is vergeten dat het ‘echte leven’ weer begint.

Moeders. Je hebt ze in alle soorten en maten. Dik of dun, lang of kort, groot of klein. Je hebt moeders die goed kunnen koken en moeders die minder goed kunnen koken. Moeders die houden van een opgeruimd huis en moeders die functioneren in rommel en gezelligheid. 

Toen onze lieve pleegkinderen voor de allereerste keer bij ons thuis kwamen om kennis te maken, was hond Kiki direct hun grote vriend. Dieren kunnen een belangrijke rol spelen in het leven van een kind en prachtige, krachtige verbinders zijn.

We hebben onbeperkt toegang tot media, blogs, informatieve websites waar angst regeert. We lezen, horen en kijken ongelimiteerd naar nieuws, talkshows, interviews, adviezen en waarschuwingen. Door alles in ons op te nemen voeden we onszelf onbewust steeds opnieuw met angst. En zoals alle emoties heeft angst een effect op de fysieke gezondheid.

Het is vrijdagochtend als ik als mama Kerstin duidelijk maak dat ze goed moet doorwerken op 'school' zodat ze geen huiswerk meer heeft in de middag.
Want ik heb een leuke verrassing voor haar.
Ze merkt aan alles dat het iets groots is en werkt ijveriger dan ooit. 'Mama heeft een verrassing voor me, juf!' Ze vertelt het vol overgave, alsof ze oprecht vergeten is dat ik in de rol van juf gestapt ben. Voor het eerst in al die weken heeft ze tijd óver, alle werkjes zijn af!

Een juf heeft een hele andere rol in het leven van een kind dan ik heb als moeder. Dus ik doe met de oudste kinderen wat ik voorheen ook deed. Of wat ik eigenlijk vooral niét deed: huiswerk opdringen en controleren.

Het is donderdagavond 19.00 uur. De telefoon gaat en ik neem op. Cecile van de jeugdbescherming belt: “Ik ben op zoek naar een bed voor een kind voor vannacht. Heeft u een bed over?”