Extra ondersteuning

Even een uurtje oppas als je echt weg moet. Een Maxi-Cosi lenen als er ineens een baby wordt geplaatst. Of gewoon een kop koffie zodat je even van je af kunt praten. Pleegouders zijn supergewone mensen, wordt vaak gezegd. Maar als je beter kijkt, zie je vaak dat het meer ‘super’ is dan ‘gewoon’. Want een kind een veilige plek bieden is warempel niet niks en makkelijk is het ook niet altijd. Opvallend is wel dat we daar als pleegouders zelf vaak nogal bescheiden over doen. En dat niet alleen: we vallen anderen ook liever niet teveel lastig met onze pleegzorgbeslommeringen.

Niet lastigvallen

Als pleeggezin maak je regelmatig situaties mee waarin je eigenlijk wel wat support zou kunnen gebruiken. Toch blijkt dat veel pleegouders niet snel anderen betrekken bij wat zij als pleeggezin meemaken. Misschien herken je het wel:

• Je pleegkind heeft een afspraak met vader of moeder, maar je kunt eigenlijk echt niet. Toch maar weer een keer diep zuchten en die belangrijke werkafspraak afzeggen…
• Je pleegkind gaat naar de brugklas en heeft een heleboel spullen nodig. Onder meer een nieuwe fiets en een laptop. Eigenlijk kun je dat helemaal niet betalen, maar het moet toch maar…
• Het loopt niet lekker met je pleegkind. Maar ja, je familie en vrienden begrijpen toch niet dat je met zo’n schattig meisje van vier zóveel moeite kunt hebben. En dus praat je er maar niet over.

Allemaal voorbeelden van situaties waar je als pleegouder in verzeild kunt raken. Opvallend vaak verwachten we van onszelf dat we het zelf wel oplossen. En dus betalen we extra, zeggen we andere belangrijke dingen af en zuchten we weer een keer diep. Als pleegouders klagen we liever niet en doen we ons werk met liefde. Bovendien: we kiezen er toch zelf voor om pleegouder te zijn? Dan moeten we anderen er maar niet te veel mee lastigvallen.

Niet alleen

Uit onderzoek weten we dat het voor pleegkinderen en pleegouders helpend is wanneer mensen uit het netwerk meeleven en (praktisch) betrokken zijn. Vaak wordt er dan gesproken over draaglast en draagkracht. Draaglast wil zeggen: het ‘gewicht’ van wat pleegouder zijn van je vraagt. Draagkracht is de mate waarin je in staat bent om datgene te doen wat pleegzorg van je vraagt. Zowel je draagkracht als je draaglast kunnen groter of kleiner zijn. Wanneer de draaglast langere tijd groter is dan je draagkracht, ontstaan er problemen. Nu weten we uit onderzoek dat die draagkracht groter wordt wanneer je als pleegouders anderen hebt die betrokken zijn op wat je doet. Door mee te leven, af en toe (echt) te vragen hoe het gaat of door concrete hand- en spandiensten. Dat kan enorm helpen. Maar: dan moet je het wel vragen…

Helpen of hulp vragen

Als pleegouders zijn we vaak vooral gericht op anderen. Behalve pleegouder ben je ook nog klassenouder, regel je van alles voor de sportclub en vergeet je nooit een verjaardag. Voor onszelf zijn we soms echter een stuk strenger. We helpen liever dan dat we hulp vragen. Misschien spelen er ook nog wel andere factoren mee, maar alles bij elkaar blijkt toch wel dat veel pleegouders hun ‘werk’ vooral alleen doen. Zonder anderen ermee lastig te vallen of een beroep te doen op allerlei voorzieningen. En vooral: zonder te klagen.

Durf te vragen

Gelukkig zijn er ook steeds meer mogelijkheden om het als pleegouders niet allemaal alleen te doen. Steeds meer pleegouders nemen deel aan een netwerk van pleeggezinnen (klik hier voor een overzicht). Ook zijn er de Kledingmagazijnen Je mag er zijn waar je heel veel kleding en spullen kunt vinden, maar ook kunt bijpraten met andere ouders. En natuurlijk zijn er de Facebookgroepen voor pleegouders. Als je dat wilt kun je vooral zelf veel doen om ervoor te zorgen dat jij en je gezin het goed vol blijven houden.

Kun je niet rijden? Laat de voogd of pleegzorgwerker dat dan een keertje doen. Kleren nodig? Vraag het op Facebook of op het schoolplein. Vraag bij de gemeente wat er extra mogelijk is, bijvoorbeeld via St. Leergeld of het JeugdSportFonds. En vraag iemand die je dat toevertrouwt om af en toe een keer op te passen, zodat je er zelf ook tussenuit kunt.

Tot slot

Het is natuurlijk helemaal waar: je hebt er zelf voor gekozen om pleegouder te zijn. Je had ook ‘nee’ kunnen zeggen. Toch betekent dat niet dat je het allemaal alleen moet doen. Je zou kunnen zeggen: pleegouder ben je ‘namens de samenleving’. De zorg voor de 22.500 pleegkinderen is dan ook echt niet alleen onze verantwoordelijkheid …