Verhalen over pleegzorg

Als je net als ik van bakken houdt, weet je misschien dat je bij sommige recepten ‘familie’ moet maken. Dat zijn vaak lastigere recepten waardoor je iets speciaals kunt krijgen, zoals een vruchtenmousse.

Het is dinsdagavond negen uur als de telefoon gaat. Een mevrouw van de jeugdbescherming belt met de vraag of we voor die nacht een plek hebben voor een meervoudig beperkt meisje van negen jaar. “Waarom bel je mij?” vraag ik. “Dit is toch geen kind voor een gewoon pleeggezin? Dit is een kind voor een instelling en anders ken ik genoeg gezinshuizen die crisisbedden hebben. Dat lijkt me passender.” “Klopt”, is het antwoord. “Alleen wil niemand haar hebben.”